Άλλος για Δήμαρχος;;

Στην Ελλάδα του 2014 με τα τόσα τραύματα των πολιτών, αυτές οι δημοτικές εκλογές έρχονται και με γεμίζουν με την πεποίθηση, ότι απολύτως τίποτε δεν έχει αλλάξει. Υπάρχει περίπτωση να άλλαξε μυαλά ο Έλληνας;;;

Μακάρι, αλλά δεν!!!

Αυτή η λέξη «Διαφάνεια» θα προστεθεί στην ιστορία, μετά τα «θα» και τις όποιες άλλες μεγάλες κουβέντες έχουν κατά καιρούς ακουστεί.

Το ότι αυτές οι δημοτικές εκλογές, έχουν μεγάλη πολιτική σημασία, δεν τίθεται αμφισβήτηση, ακόμα μία φορά θα είναι σφυγμομέτρηση των μεγάλων κομμάτων και επ’ ουδενή λόγο οι τοπικές ανάγκες των πολιτών.

Ακόμα μία φορά οι πολίτες θα κληθούν να δώσουν ψήφο για τοπικά θέματα με πολιτικό προβληματισμό για τα κόμματα που έφεραν τον λαό σε αυτή την ισχνή κατάσταση.

Την στιγμή που δικαστικοί υπάλληλοι βγάζουν στην φόρα τα άπλυτα πολλών δημοσίων υπαλλήλων, ένας πρώην υπουργός βρίσκετε στην φυλακή και τόσα άλλα, συνεχίζει να βασιλεύει η ξεδιαντροπιά των.

Με ύφος λες και δεν συμβαίνει τίποτε, θα μας καλέσουν να δώσουμε την ψήφο μας σε υποψήφιους που στηρίζουν!!!

Τόσο αδαείς μας θεωρούν; Ή μήπως έχουν δίκιο;; Η ιστορία το έχει δείξει!

Και δεν είναι μόνο αυτοί, δυστυχώς.

Είναι οι «συμπολίτες μας» που αποδέχονται να κατέλθουν με την υποστήριξη των.

Βέβαια θα υπάρξουν και «συμπολίτες μας» που θα θελήσουν να κατέλθουν, έστω και χωρίς την πολυπόθητη κομματική στήριξη, θέτοντας τον εαυτό των ανεξάρτητο, μη πολιτικοποιημένο κτλ.

Και ήδη είναι πολλοί αυτοί που βάζουν ρώτα, για την πολυπόθητη δημαρχιακή καρέκλα.

Δυστυχώς όμως είναι ελάχιστοι οι πολίτες που προβληματίζονται για το κέρδος που θα έχουν όλοι αυτοί.

Γιατί σίγουρα υπάρχει κέρδος και η ιστορία έχει δείξει ότι δεν είναι η ευχαρίστηση της προσφοράς στον συμπολίτη.

Ένα κέρδος που δημιουργεί τόσες ίντριγκες, τόσα διαπλεκόμενα συμφέροντα για κάθε υποψήφιο, που δεν χωρά αμφιβολία σε κανέναν ότι δεν πρόκειται για πράξη προσφοράς, εθελοντισμό.

Τρεις παράμετροι με προβληματίζουν και μου δημιουργούν ερωτήματα.

Πρώτον.

Αναρωτιέμαι γιατί κανείς εξ αυτών, ακόμα και σήμερα που υπάρχει η προκατάληψη στο αποκορύφωμα της, δεν δημοσιεύει το πόθεν έσχες, το δικό τους όσο και συγγενικών Α¨ βαθμού προσώπων τους;

Δεν πρέπει οι πολίτες να γνωρίζουν, με τι οικονομική κατάσταση γίνετε δήμαρχος και σε ποια βρίσκετε μετά από μερικά χρόνια δημαρχίας;

Δεύτερον.

Με τι κριτήρια δημιουργούν το πρόγραμμα των, όταν δεν έχει γίνει καμία συζήτηση με δημότες πλην όσων τους στηρίζουν; Και κατά πόσο βέβαια αυτά είναι εφικτά προς υλοποίηση; Μήπως τελικά το πρόγραμμα λειτουργεί ως κράχτης συλλογής αδαών ψηφοφόρων και μόνο;;;
Τι σκοπό έχουν για την οικονομική ελάφρυνση των συμπολιτών των και ποια η τακτική των στην εισροή των απλήρωτων δημοτικών λογαριασμών, ώστε να διευκολυνθούν οι δημότες των;

Τρίτον και τελευταίο.

Πριν από μικρό χρονικά διάστημα, άκουσα από την κυβέρνηση την αλλαγή του εκλογικού νόμου για τις δημοτικές εκλογές, από τις ελάχιστες σωστές εξαγγελίες πολιτικών και κομμάτων τα τελευταία χρόνια.

Ακολούθησε ένα βουνό αντιρρήσεις πάνω σε αυτή την εξαγγελία, από τα κόμματα και τους δημάρχους και όχι μόνο!!!

Για τους πολιτικούς, δεν μπαίνω στον κόπο να αναφερθώ το έκανα στην αρχή του κειμένου.

Η απορία μου αφορά την άρνηση αυτών των τοπικών ¨Εθελοντών προσφοράς στον πολίτη¨, που με τον τρέχον νόμο θα πρέπει να ιδρώσουν ώστε να συμπληρώσουν τις λίστες των υποψηφίων συμβούλων τους. Μη ξεχνάμε δε ότι όσοι περισσότεροι οι υποψήφιοι δήμαρχοι, τόσο περισσότεροι και οι υποψήφιοι σύμβουλοι, ειδικά δε και με τα τοπικά συμβούλια, όπως είδαμε και στις προηγούμενες εκλογές, μιλάμε για ένα τεράστιο νούμερο υποψηφίων συμβούλων!!!

Γιατί δεν τους αρέσει να δηλώσουν την υποψηφιότητα των ως δήμαρχοι και να μην έχουν το άγχος να συμπληρώσουν λίστες υποψηφίων συμβούλων;

Εφόσον όλοι ανακατεύονται στα κοινά για το καλό του τόπου τους, τι τους αποτρέπει να συνεργαστούν αρμονικά σε ένα συμβούλιο με τοπικούς συμβούλους που έχουν εκλέξει οι συμπατριώτες των;

Γιατί θα πρέπει να μοιράζονται ικανοί υποψήφιοι σύμβουλοι σε διαφορετικές λίστες υποψηφίων δημάρχων και να χάνονται άδικα μη προσφέροντας στον τόπο των;;;

Κάτι που γίνετε για αρκετά χρόνια τώρα, στην γειτονική Κύπρο με επιτυχία;

Δυστυχώς αλλά είναι τόσα τα κενά που απορρέουν από τέτοιες σκέψεις, που μόνο προβληματισμό φέρνουν.

Και θα κλείσω με μία ατάκα από τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο...

«Που πάμε, ωρέ!!!»